Unboxing

Niewielkie, ale efektownie wyglądające pudełko, oprócz samego urządzenia kryje również uchwyt do samochodu, ładowarkę (12V), kabel miniUSB, oraz krótką instrukcję w języku Polskim i program AutoMapa zainstalowany na karcie pamięci microSD (urządzenie jest też dostępne w wersji bez dołączonego oprogramowania).

Modecom Freeway MX 2 nie wyróżnia się specjalnie wśród innych nawigacji 5 calowych, jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny. Do konstrukcji obudowy zastosowano modne ostatnio „gumowane” tworzywo, które jest miłe w dotyku, ale łatwo się rysuje i brudzi. Warto wyposażyć się w dodatkowe etui do przechowywania urządzenia, by obudowa dłużej zachowała dobry wygląd. Duży, 5 calowy ekran nie został na szczęście przykryty żadnymi dodatkowymi foliami odblaskowymi, dzięki czemu jego matowa powierzchnia lepiej rozprasza zewnętrzne światło i zdecydowanie lepiej reaguje na dotyk. Wyświetlany obraz ma wysoki kontrast, żywe kolory i solidne podświetlenie, dzięki czemu nie najgorzej radzi sobie nawet w słoneczne dni. Urządzenie jest też wyposażone w czujnik oświetlenia, dający możliwość automatycznego dostosowywania podświetlenia ekranu do warunków otoczenia.


Na przedniej ściance znajduje się dioda, informująca o ładowaniu urządzenia. Intensywność jej świecenia jest dobrana odpowiednio by informować o stanie zasilania, ale nie razić w nocy. U góry znajdziemy przycisk włączający i wyłączający urządzenie. Po jego wciśnięciu przywołane zostaje menu, które pozwala na uśpienie, bądź całkowite wyłączenie PNA.


Z boku umieszczono slot kart pamięci microSD (SDHC do 16 GB), pełnowymiarowe gniazdo minijack, dla słuchawek, oraz standardowe gniazdo miniUSB, służące zarówno do ładowania, komunikacji z komputerem, jak i podłączenia opcjonalnego modułu TMC.



Z tyłu oprócz głośnika odnajdziemy przycisk reset, oraz wspomniany już czujnik oświetlenia. U dołu umieszczono sporej wielkości rysik, który dobrze leży w dłoni, ale z racji jednolicie czarnego koloru jest dość łatwy do zgubienia.


Modecom Freeway MX 2 jest urządzeniem lekkim i zgrabnym. Wymiary obudowy to jedynie 135x87x18mm, a waga jest zbliżona do 200g.

Jeśli chodzi o dołączone akcesoria, to należy wspomnieć o niezbyt dużych możliwościach regulacyjnych uchwytu samochodowego. Posiada on tylko jeden przegub kulowy, na dodatek ze stosunkowo niewielkim zakresem ruchu, przez co odpowiednie ustawienie nawigacji w samochodzie możne być trudne. Dobrze, że same „plecki” wyposażone są w typowy system mocowania na 4 „łapki”, znany z popularnych uchwytów HR. Dzięki temu można sobie dokupić odpowiednie ramię i ułatwić mocowanie nawigacji.

 

Dane techniczne, hardware.

• Przekątna wyświetlacza nawigacji 5 cali 480x272 pikseli
• Czujnik oświetlenia zewnętrznego
• Chipset GPS SiRF Star IIIi+
• Procesor SIRF Altas IV 500 MHz
• Wbudowana pamięć RAM 128 MB
• Wbudowana pamięć Flash 2 GB
• Karty pamięci MicroSD (TF) SD i SDHC do 16 GB
• Bluetooth
• Transmiter FM
• Komunikacja z PC MiniUSB, obsługa trybu Activesync, oraz „Mass storage”
• Złącze słuchawek 3,5 mm stereo

Software

Fabryczne menu wita nas żywymi kolorami, oraz tapetą ze znajomo wyglądającym pojazdem. Poznajecie? :)

Jak się łatwo domyślić, pierwszy z przycisków służy do uruchamiania programu nawigacyjnego. Ścieżkę do tego programu możemy zdefiniować, w odpowiedniej sekcji podmenu „ustawienia”.
Przycisk „media” uruchamia stronę z możliwością wyboru odtwarzacza muzyki, video, przeglądarki zdjęć, plików tekstowych, oraz animacji flash.

Odtwarzacz muzyki.

Wbudowany odtwarzacz pozwala na odsłuchiwanie plików muzycznych w formatach mp3 i wmv. Prosta przeglądarka plików pozwala na skonstruowanie playlisty, czyli ustalenia jakie pliki, oraz w jakiej kolejności będą odgrywane. O ile sortowanie plików odbywa się po ich nazwie, o tyle same katalogi na karcie ustawiane są w jakiejś dziwnej kolejności. To nie problem, o ile na karcie posiadamy tylko kilka katalogów, ale przy większej ich ilości można się po prostu pogubić.
Odtwarzacz wyposażony jest też w korektor graficzny, umożliwiający dostosowanie parametrów dźwięku do upodobań użytkownika. W oknie programu wyświetlanie są tagi (mp3), oraz nazwa aktualnie odtwarzanego pliku. Przyciski sterujące są duże i czytelne, dzięki czemu można je bez trudu obsługiwać palcem.
Jakość dźwięku, odtwarzanego przez wbudowany głośnik, jest całkiem niezła. Podobne wrażenie odniosłem podłączając do urządzenia słuchawki, jak również używając wbudowanego transmitera FM w zestawieniu z radiem samochodowym. Szczególnie transmiter zaskoczył mnie pozytywnie, gdyż zapewniał stereofoniczny dźwięk o całkiem dobrej dynamice, głośności i niewielkim poziomie szumów. Wypada znacznie lepiej, niż większość wbudowanych transmiterów, jakie miałem okazję testować.
Istnieje możliwość minimalizacji odtwarzacza, dzięki czemu można jednocześnie słuchać muzyki w tle i używać dowolnej innej aplikacji (w tym programu nawigacyjnego).

 

Odtwarzacz filmów.

Odczytuje filmy w formatach WMV, AVI, MPEG,ASF (i RMVB, ale funkcja ta została fabrycznie zablokowana). Stosunkowo nowoczesny i szybki procesor, przy standardowej rozdzielczości ekranu 480x272, radzi sobie dobrze nawet z odtwarzaniem plików bez konwersji (czyli takich przeznaczonych na komputery PC). Jak się jednak można przekonać, odtwarzacz nie wykorzystuje nawet w pełni możliwości urządzenia. Można to sprawdzić, instalując popularny program TCPMP, który ma wprawdzie pewne problemy z uruchamianiem się na urządzeniach z systemem CE 6.0, ale po poznaniu pewnej sztuczki umożliwia już w pełni komfortowe oglądanie filmów, nawet z niskim poziomem kompresji (najlepszej jakości), bez jakichkolwiek przycięć i efektu przeplotu. Prawdopodobnie przewaga wydajności TCPMP, nad fabrycznym odtwarzaczem (Voplayer), wynika z obsługi Direct draw.
Do testu odtwarzaczy wykorzystałem zestaw plików avi (Xvid) w różnych rozdzielczościach, przygotowanych z materiału wyjściowego, jakim jest filmik Big Buck Bunny.

Najpierw ocena subiektywna, czyli test wzrokowy z użyciem fabrycznego odtwarzacza. Filmy w typowo „komputerowej” rozdzielczości odtwarzają się dość płynnie, może z minimalnym efektem klatkowania, zauważalnym szczególnie przy przesuwaniu się obrazu w poziomie (widoczny jest wtedy również przeplot). Kolory, kontrast i jasność obrazu są doskonałe – szczególnie filmy rysunkowe wyglądają wręcz „cukierkowo”.

Dla bardziej obiektywnej oceny uruchomiłem też wbudowany w TCPMP benchmark, na dwóch przygotowanych plikach. Wyniki są bardzo zachęcające – urządzenie radzi sobie świetnie nawet z plikami o rozdzielczości wyraźnie większej, niż natywna (wynik ponad 250% przy pliku 600x336 pikseli!). Na dodatek TCPMP potrafi w znacznym stopniu wyeliminować efekt przeplotu (to już oczywiście opinia subiektywna), przez co obraz jeszcze zyskuje na płynności.
Jeśli tylko ktoś dysponuje czasem, warto oczywiście potraktować plik filmowy odpowiednim konwerterem (np. PocketDivxEncoder), koniecznie ustawiając rozdzielczość zbliżoną do 480x272 pikseli i wysoką jakość (bitrate). Efektem będzie mniejsza ilość megabajtów zajętych na karcie i wyśmienity obraz na ekranie.

Rozdzielczość |Jakość 10 (fit best w TCPMP)
608x336 |272%
486x272 |353%

Ebook.

Czytnik dokumentów w formacie TXT. Jako jeden z niewielu, radzi sobie dobrze z polskimi znakami w plikach (pod warunkiem kodowania w UTF). Oprócz przeglądania, można dodawać zakładki, oraz zmieniać kolor tekstu i tła.

 

Przeglądarka zdjęć.

Urządzenie odczytuje obrazy w formatach JPG,GIF,BMP i PNG. Przeglądarka wyświetla miniatury wszystkich obsługiwanych plików graficznych w danym katalogu. Wystarczy wskazać jedno, by je wyświetlić i jednocześnie uzyskać możliwość przełączania na poprzednie i kolejne w danym katalogu, za pomocą przycisków ekranowych. Czas wczytania obrazu z aparatu 6 megapikseli, to około 3 sekundy.
Można powiększać i obracać zdjęcia, a także uruchomić automatyczny pokaz slajdów, z ustawianym w zakresie od 1 – 10 sekund czasem przełączania.

 

Flash

Aplikacja odczytująca animacje w formatach flash (SWF). Udało mi się odtworzyć pojedyncze pliki (te po kilkaset kilobajtów), ale z wieloma innymi występowały problemy (brak obrazu, klatkowanie itp.). W związku z niezbyt dużą popularnością tego typu plików traktował bym ten odtwarzacz raczej jako ciekawostkę.

Bluetooth

Menu umożliwiające użycie nawigacji jako urządzenia głośnomówiącego dla telefonów z BT, jak również do ustanowienia połączenia z internetem. Jakość dźwięku podczas rozmowy jest całkiem dobra, zarówno jeśli chodzi o czułość mikrofonu, jak i poziom głośności rozmowy.

Pierwsza z ikon nie wymaga szerszego opisu – umożliwia po prostu ręczne wybranie numeru telefonu na klawiaturze ekranowej.
Kolejna wyświetla historię połączeń wychodzących i przychodzących. I tu uwaga – oprogramowanie zainstalowane na Modecom Freeway MX 2 nie „ściąga” historii połączeń z telefonu (tak jak robi to Phonelink), a jedynie zapisuje połączenia wykonane w czasie używania urządzenia głośnomówiącego.



Ikonka „wybierz ponownie”, pozwala szybko połączyć się z ostatnio wybieranym numerem.
Operacja parowania nawigacji z telefonem, może być przeprowadzona na dwa sposoby. Albo uruchamiamy przycisk „paruj” i w ciągu 60 sekund wyszukujemy z poziomu telefonu urządzenie głośnomówiące, podając domyślny PIN, albo też po włączeniu „widoczności” w telefonie, używamy przycisku „szukaj” w menu nawigacji. Obie metody sprawdzają się równie dobrze.


W „ustawieniach” mamy możliwość zmiany domyślnego kodu PIN, ustawienia dzwonka, czy też sterowania zachowaniem modułu BT, po wyłączeniu programu nim zarządzającego. Zaznaczenie „automatycznie uruchamiaj zestaw głośnomówiący”, powoduje natychmiastowe łączenie się ze sparowanym wcześniej telefonem, jak tylko znajdzie się on w zasięgu.


Trochę nietypowo wygląda metoda uzyskiwania połączenia z internetem. Aby takie połączenie zestawić, należy najpierw wybrać „Urządzenia powiązane”, wskazać nazwę telefonu, którego chcemy użyć, a następnie przejść do listy profili BT, poprzez przyciśnięcie zielonej strzałki. Jeśli dany telefon obsługuje DUN przez Bluetooth, to zobaczymy odpowiednią ikonkę, którą następnie wystarczy kliknąć, by przejść do ekranu wyboru sieci.
Dzięki takiemu rozdzieleniu usług, można korzystać z samego połączenia internetowego komórki, nie wykorzystując jednocześnie profilu HFP (zestaw głośnomówiący). To opcja, na brak której narzeka część użytkowników popularnego Phonelinka.
Domyślnie na urządzeniu znajdują się profile 4 najpopularniejszych sieci GSM (Plus, Era, Play, Orange), ale jest również możliwość zdefiniowania własnego połączenia, jeśli korzystamy z usług innego operatora.


Po ustanowieniu połączenia, automatycznie uruchamiana jest przeglądarka internetowa. Jak większość tego typu programów, instalowanych fabrycznie na PNA, nie radzi sobie z niektórymi bardziej skomplikowanymi stronami (np. onet.pl). Jeśli chodzi o możliwości konfiguracyjne, zmienić możemy stronę startową, wielkość i kodowanie czcionki oraz akceptację plików cookies. Przeglądarka posiada również zakładkę z ulubionymi witrynami, oraz historię. Za wywołanie klawiatury ekranowej odpowiada przycisk na dolnym pasku. Możliwości może nie są imponujące, ale do przeglądania forum, czy też przeczytania wiadomości wystarczy. Jeśli jednak ktoś planuje bardziej intensywne korzystanie z internetu, polecam instalację darmowej Opery mini, która działa szybciej i zapewnia daleko większą kompatybilność z różnego typu stronami internetowymi.



Kolejną sekcję w menu zajmują gry. Od nieśmiertelnego „węża” (Snake), poprzez klony „tetrisa” (Russian Block), czy „BreakOut”, po łamigłówki (Jawbreaker, Gobang). W sumie jest ich 9, a więc każdy powinien znaleźć coś dla siebie.


W „Narzędziach” znajduje się stosunkowo rozbudowany kalkulator, jak i przelicznik jednostek.
Druga strona głównego menu to dostęp do ustawień urządzenia, prosty monitor sygnału GPS, oraz bezpośrednie „wejście” do systemu Windows CE. Bardzo dobrze, że taka opcja jest dostępna, bez stosowania zewnętrznych metod odblokowywania.


Jeśli chodzi o ustawienia, zmieniać można oczywiście intensywność podświetlenia i włączyć regulację automatyczną,



uruchomić wbudowany w urządzenie transmiter FM (zakres regulacji częstotliwości 88 – 108 MHz), zmienić poziom głośności i wyłączyć dźwięk „klikania” ekranu dotykowego, ustawić typ połączenia z komputerem PC (pamięć przenośna, bądź Activesyc) oraz ustawić ścieżkę do przycisku „GPS”.
Poza tym zmienić można wersję językową menu, uruchomić kalibrację ekranu dotykowego, ustawić ręcznie datę i czas oraz uzyskać informacje na temat wersji systemu, zainstalowanego na urządzeniu. Ostatnia z opcji pozwala na przywrócenia ustawień fabrycznych, dotyczących menu (nie czyści całego rejestru).

 

Nawigacja.

Do testu otrzymałem nawigację Modecom Freeway MX 2, z dołączoną AutoMapą Polski na karcie microSD 4GB, ale urządzenie można też zakupić w zestawie z mapą Europy, oraz bez dołączonego oprogramowania.
Jeśli zdecydowaliśmy się na tą ostatnią opcję, bo posiadamy już licencję na jakiś program nawigacyjny, to wystarczy w ustawieniach urządzenia wskazać ścieżkę do pliku wykonywalnego.
Przetestowałem działanie nawigacji z AutoMapą, MapaMap, Sygic, IGO 8 oraz kilkoma prostszymi programami do nawigacji (OziExplorer, Russa, PocketMV). Z większością programów nie było żadnych problemów, ale Russa i PocketMV jak zwykle odmówiły współpracy z systemem CE 6.0.
Modecom Freeway MX 2 sprzedawany jest jako urządzenie przeznaczone głównie do współpracy z AutoMapą, dlatego skupię się na sprawdzeniu tego właśnie oprogramowania.Mocny procesor i duża ilość RAM'u sprawiają, że AutoMapa uruchamia się szybko.
Przewijanie mapy, czy poruszanie się po menu odbywa się bardzo płynnie, nawet z włączoną animacją. Rozdzielczość ekranu 480x272 ustępuje wprawdzie coraz częściej spotykanym wersjom „HD”, ale dzięki temu możemy liczyć na zdecydowanie szybsze odświeżanie widoku, zarówno podczas jazdy, jak i przeglądania mapy.
Jeśli więc komuś nie przeszkadzają odrobinę bardziej „kanciaste” czcionki, czy też mniejsza ilość szczegółów widocznych na mapie, a zależy mu na dużej płynności działania, to z pewnością będzie z nawigacji Modecom Freeway MX 2 zadowolony.

Odbiornik GPS wykrywany jest automatycznie bez problemów. Podczas pierwszego uruchomienia, potrzebował około minuty, na ustalenie pozycji (w dość trudnych warunkach pogodowych). Przy następnych uruchomieniach pozycja ustalana była niemal natychmiast (jeszcze słychać było komunikat powitalny Krzysztofa Hołowczyca, a pozycja już była wyznaczona). Także utrzymanie sygnału w trudniejszych warunkach (wąskie uliczki między wysokimi budynkami czy las), nie stanowią dla nawigacji żadnego problemu. Na zdjęciu umieściłem dla porównania inną nawigację z modułem Sirf 3i+ . Jak widać obie mają niemal identyczne parametry, jeśli chodzi o ilość i poziom sygnału GPS.


Tradycyjnie już przeprowadziłem też porównanie kalkulacji dość długiej (ok 2000 km) i skomplikowanej trasy w AutoMapie PL, którą wyznaczyłem za pomocą 5 punktów „przez”. Test wykonałem na najnowszej wersji programu (6.7), wybierając „optymalną” metodę obliczania i pozwalając na użycie dróg płatnych. Wszystkie pozostałe ustawienia bez zmian (SmartRoutes i Live Drive włączone). We wszystkich przypadkach użyłem tej samej karty pamięci, dla ujednolicenia warunków testu.
Dla porównania wyniki nawigacji z procesorem MTK 468 MHz oraz Samsung 2451 400 MHz.

Atlas IV 500 MHz - 48 sekund.
MTK 468 MHz - 58 sekund
Samsung S3C2451 400 MHz – 59 sekund

Wyraźnie widać, że procesor Atlas IV zastosowany w Freeway MX 2 jest najmocniejszym układem z porównywanej trójki. Różnica nie przekracza 20 % , ale to daje się już zauważyć w codziennej eksploatacji.

Podczas jazdy również można docenić sporą moc obliczeniową urządzenia i dużą ilość szybkiej pamięci RAM. Widok odświeżany jest kilka razy na sekundę, nawet z włączonymi budynkami 3D, a po ewentualnym zjechaniu z trasy, poprawki obliczane są błyskawicznie. Pozwala to na w pełni komfortową pracę z programem AutoMapa.
Wbudowany w nawigację głośnik nie należy do największych, ale zapewnia całkiem przyzwoity poziom nagłośnienia w czasie jazdy. Dodatkowo mamy jeszcze możliwości użycia znakomitego transmitera FM, celem odsłuchu muzyki, bądź komunikatów pilota na radiu samochodowym. Pamiętamy, że wbudowany odtwarzacz MP3 daje się minimalizować, można zatem jednocześnie słuchać poleceń pilota i utworów muzycznych.
Dobrej jakości ekran sprawdza się nawet w słoneczne dni, oczywiście pod warunkiem, że nie padają na niego bezpośrednio promienie słońca. Automatyczna regulacja podświetlenia funkcjonuje prawidłowo i ułatwia jazdę, szczególnie przy bardzo zmiennych warunkach pogodowych i oświetleniowych.


Trzeba jeszcze wspomnieć o działaniu funkcji Live Drive, oraz dodatkach, czyli MiploSync i Miploloc.
Jak dotąd, na rynku dostępnych było tylko kilka modeli PNA, na których można było uruchomić funkcję Live Drive. Do grupy tych urządzeń dołączył Modecom Freeway MX 2, choć na razie jeszcze zdarzają się problemy ze współpracą z niektórymi telefonami, czy sieciami GSM. W czasie testu do połączenia z internetem używałem głównie telefonu Samsung Z630 z sieci Play, oraz Sagem MYX6-2 w Play i Orange (zrobiłem też krótki test z SE K750i i LG S8300). O ile na wszystkich wymienionych aparatach bez problemu uzyskiwałem połączenie z internetem przez DUN (co można było stwierdzić, po działającej przeglądarce WWW i Miplo), o tyle Live Drive działało prawidłowo jedynie na Sagem MYX6-2 i to niezależnie od sieci. Wszelkie próby pobrania danych na pozostałych telefonach, kończyły się zawsze komunikatem o błędzie połączenia. Trzeba więc pamiętać, że funkcja ta jest jak na razie w fazie „testowej”. Dobra współpraca Firmy Modecom z Aqurat pozwala jednak wierzyć, że najbliższe aktualizacje AutoMapy powinny już zawierać odpowiednie poprawki.
Nie można natomiast powiedzieć nic złego na temat działania MiploSync i Miploloc – obie usługi udało mi się uruchomić bez problemu, a ich działanie było niezawodne i stabilne, niezależnie od stosowanego telefonu, czy sieci.
Wbudowany w urządzenie akumulator, pozwala nawigować przez niemal 3 godziny bez dodatkowego źródła zasilania, z włączoną automatyczną regulacją podświetlenia. Wynik całkiem dobry, jak na urządzenie z 5 calowym ekranem i mocnym procesorem.

Dla majsterkowiczów:

Dostęp do pulpitu Windows CE uzyskujemy wprost z fabrycznej nakładki. To dobre rozwiązanie, bo pozwala uniknąć stosowania potencjalnie niebezpiecznych metod „odblokowania”. Urządzenie dysponuje trwałym rejestrem, można więc bez problemu ustawić ikony pulpitu, tapetę, czy też dodać czcionki (po odpowiednich wpisach w Shell Folders oczywiście). Komunikacja z PC przez ActiveSync podczas całego testu działała niezawodnie, trzeba jednak używać jak najkrótszych i najsolidniejszych kabli USB, bo urządzenia z Atlasem IV wydają się być wrażliwe na zakłócenia transmisji.
Dla użytkownika dostępne jest niemal 100 MB pamięci RAM. To w zupełności wystarcza nawet najbardziej pamięciożernym programom.
Fabryczna nakładka znajduje się na ukrytej partycji Residentflash2 w folderze YFAPP. Za każdą funkcję menu odpowiada osobny program, który można bez problemu wywołać z poziomu Windows CE. To bardzo dobre rozwiązanie, umożliwia bowiem dostęp do bluetooth, czy transmitera FM nawet po zamknięciu menu głównego.
Przy tej okazji warto wspomnieć o wbudowanym odtwarzaczu video. Pozwala on odczytywać pliki rmvb, jednak z racji tego, że nie radzi sobie z tym idealnie płynnie, funkcja ta została zablokowana z poziomu menu. Po ręcznym uruchomieniu programu Voplayer, pliki RMVB można już oglądać bez problemu.

Podobnie jak na innych urządzeniach z Windows CE 6.0, są problemy z uruchamianiem niektórych starszych programów. Wspomniany już TCPMP uparcie sygnalizuje błąd, jeśli nie uruchomi się go specjalnymi sposobami. Błąd wyświetla również Russa, oraz PocketMV. Nie ma za to problemów z programami wymagającymi środowiska Net Framework.
Istnieje możliwości podłączenia zewnętrznego odbiornika TMC do nawigacji Modecom Freeway MX 2. Wykorzystuje się do tego celu port miniUSB, poprzez odpowiednią konfigurację pinów. Osobiście przetestowałem współpracę urządzenia z modułem GNS i programem Igo8 (wersja z karty pamięci micro SD z innej nawigacji). Podłączony moduł był prawidłowo wykrywany (COM4), stroił stacje i wyświetlał dane z RDS'u. Igo 8 nie posiada oczywiście dostępu do polskiej wersji TMC, ale powinno bez problemu korzystać z tego systemu poza granicami kraju.


Udało mi się również uruchomić program diagnostyczny OBDGauge, który w zestawieniu z interfejsem podłączanym do portu TMC (port ten działa jako zwykły, szeregowy TTL), pozwolił na podłączenie się do komputera pokładowego w samochodzie i odczyt wielu parametrów pracy silinika, oraz błędów.



I ostatnia ważna dla „majsterkowiczów” sprawa – na stronie Modecom.pl dostępny jest oficjalny firmware dla Freeway MX2, który w każdej chwili pozwoli na przywrócenie urządzenia do stanu fabrycznego.

 

Podsumowanie.

Podczas całego testu nawigacja Modecom Freeway MX 2 sprawowała się bardzo dobrze. Nie zdarzył mi się ani jeden przypadek zawieszenia programu AutoMapa, a jedyny komunikat o błędzie z jakim się spotkałem, dotyczył oprogramowania Bluetooth, które w pewnym momencie odmówiło współpracy (oczywiście wystarczył reset, by wszystko wróciło do normy). Dobre wrażenie zrobił na mnie ekran i transmiter FM, a także ogólna sprawność działania menu i całego urządzenia. Deklarowana przez Producenta chęć ścisłej współpracy z twórcami AutoMapy, powinna zapewnić maksymalną kompatybilność kolejnych wersji tego programu z nawigacją. Biorąc pod uwagę również fakt, że cena urządzenia jest bardzo przystępna, można śmiało polecić jego zakup.

Cechy Modecom Freeway MX 2:

+Szybki procesor i spora ilość RAM'u.
+Dobrej jakości ekran z mocnym podświetleniem.
+Bezproblemowa współpraca z AutoMapą, Miplosync i Miploloc.
+Oprogramowanie obsługujące BT kompatybilne nawet z nietypowymi telefonami.
+Możliwość podłączenia odbiornika TMC.
+Łatwość uruchamiania różnych aplikacji, bez konieczności odblokowania urządzenia.
+Dobrej jakości transmiter FM (stereo)

-Uchwyt o bardzo niewielkim zakresie regulacji.
-Łatwo rysująca się i brudząca obudowa.
-Problemy z niektórymi aplikacjami, związane z systemem CE 6.0