Jeśli do artykułów spożywczych została dodana substancja dodatkowa, musi to być podane na etykiecie. W Polsce wymaga tego rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 15 lipca 1994 r. w sprawie znakowania środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych dozwolonych, przeznaczonych do obrotu (Dziennik Ustaw Nr 86 z 1994 r.). Na opakowaniu produktu muszą być wymienione nazwy chemiczne lub symbole (numer poprzedzony literą E) użytych dodatków. Ponadto przy nazwie lub symbolu dodatku musi być podana funkcja technologiczna, jaką pełni dana substancja (np. barwnik, konserwant, stabilizator). Wszelkie dopuszczone dodatki z wyjątkiem aromatów otrzymały numer E. Oznacza to, że taki dodatek jest substancją zaakceptowaną do stosowania w produkcji żywności. Akceptacja odbywa się na podstawie jego oceny toksykologicznej.
Używanie dodatków nie jest niczym nowym. W historii znanych jest wiele przykładów stosowania "dodatków" w celu uatrakcyjnienia produktów spożywczych. Na skutek wzrastającego uprzemysłowienia i urbanizacji w XIX wieku droga od producenta do konsumenta znacznie się wydłużyła, a pochodzenie się wielu oszustw godzących w nabywców żywności. W 1857 roku stwierdzono, że "Mąka w większości przypadków nie pochodzi ze zboża, jakiego nazwę nosi. Miesza się ją z gorszą mąką a ponadto dodaje się do niej baryt, gips lub kredę. Rzadko spotyka się również mleko w czystej postaci, gdyż najczęściej odciąga się z niego śmietankę albo rozcieńcza wodą. Ocet winny produkowany jest z zupełnie innego surowca niż na to nazwa wskazuje, miesza się go z kwasem siarkowym, wodą chlorowaną lub roztworem ałunu. Sok cytrynowy nierzadko robiony jest nie z cytryn, zawiera za to siarkę, gumę i ochrę. Czekolada mieszana jest z palonymi łupinami grochu i fasoli lub innymi palonymi substancjami". W Lejdzie (Holandia) w połowie XIX wieku wykryto w czasie kontroli, że 37% mleka, 71% serwatki, 66% maślanki, 24% masła, 86% kakao i 45% oleju rzepakowego miało niewłaściwy skład. "Dodatki" tego rodzaju spełniały ważną rolę przy fałszowaniu żywności. Fałszerstwa najczęściej nie wychodziły na jaw, ponieważ z wierzchu wszystko wyglądało jak należy. Jak wynika z powyższego cytatu nie wzdragano się przed używaniem trujących substancji. Jako barwniki stosowano między innymi ołów, minię, arszenik i rtęć. Znane są nawet przypadki, gdy producenci piwa dodawali do napoju narkotyki, żeby zmusić klientów do kupowania swoich wyrobów.
Do przeglądania E-kodów należy najpierw zainstalować na Palmie program
MobileDB.prc, następnie można załadować bazę danych E-kody.pdb.
Wszelkie uwagi na temat bazy, można wysyłać pod adres:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
E-Kody - pobierz z PalmPage (144 KB) MobileDB Lite 3.01 - pobierz z PalmPage (467KB) 
