Zapominanie jest w stanie zrujnować delikatną konstrukcję, jaką tworzy w umyśle uczącego się zdobywana przez niego wiedza. Jedynym lekarstwem na zapominanie są powtórki. Te jednak zajmują sporo czasu, a więc większość ludzi uczy się, a następnie zapomina. Metoda SuperMemo oferuje częściowe rozwiązanie problemu zapominania. Rozwiązanie częściowe dlatego, że nie pozwala na naukę bez żadnego wysiłku. Można jednak wykazać metodami czysto naukowymi, że SuperMemo pozwala uczącemu się osiągać skuteczność w opanowywaniu wiedzy, bliską maksymalnym naturalnym możliwościom ludzkiego mózgu - jeśli chodzi o przyswajanie i przechowywanie informacji. W perspektywie całego życia i przy założeniu retencji wiedzy (skuteczności pamiętania) na poziomie przynajmniej 95%, SuperMemo pozwala uczyć się 10 do 50 razy szybciej niż za pomocą metod tradycyjnych.

SuperMemo pozwala na ograniczenie efektów zapominania przy minimalnych nakładach pracy na powtórki. Odbywa się to poprzez szeregowanie powtórek w ściśle określonych odstępach czasowych, zwanych też interwałami. Odstępy, które minimalizują czas poświęcany na naukę (powtórki) zwane są odstępami optymalnymi. Są one wyznaczane na podstawie dwóch przeciwstawnych kryteriów:

1. odstępy powinny być na tyle długie by osiągnąć minimalną częstotliwość powtórek. Oprócz oszczędności czasu pozwala to na wykorzystanie tzw. efektu przerwy (ang. spacing effect), który polega na tym, że dłuższe w pewnych granicach odstępy między powtórkami wywołują lepsze efekty utrwalenia pamiętania

2. odstępy powinny być na tyle krótkie by między powtórkami nie nastąpiło zapomnienie



W praktyce te dwa kryteria można przełożyć na poniższą zasadę:

Odstępy powinny być na tyle długie, ile trzeba by pewna niewielka, z góry określona część wiedzy została zapomniana. Część ta, zwana ułamkiem zapomnień (ang. forgetting index), może wahać się między 3% dla nauki wolnej i bardzo dokładnej, a 20% dla nauki błyskawicznej, charakteryzującej się jednak niższą skutecznością pamiętania.

Kiedy ułamek zapomnień spada poniżej 3%, tempo przyswajania wiedzy spada poniżej akceptowalnej granicy. Z drugiej strony, szczyt szybkości przyswajania uzyskuje się dla ułamka zapomnień w granicach 20%. Powyżej tej granicy zarówno skuteczność pamiętania (retencja wiedzy) jak i tempo przyswajania spadają. Naukę tradycyjną, w której powtórki są rozłożone arbitralnie, można porównać do nauki czasowo-zoptymalizowanej z ułamkiem zapomnień ustalonym powyżej 50%. Ten sposób nauki jest nie tylko powolny, ale przede wszystkim procent stale pamiętanej wiedzy może być niedopuszczalnie niski tak, że w konsekwencji uczący się pamięta nie to co najbardziej chce pamiętać, ale to co jest najłatwiejsze.

Ponieważ długości odstępów optymalnych różnią się dla poszczególnych informacji, metoda SuperMemo wymaga aby zapamiętywana wiedza była podzielona na możliwie najmniejsze fragmenty. Te pojedyncze fragmenty wiedzy zwane są dalej jednostkami informacji lub krótko jednostkami. Gdyby jednostki miały być powtarzane grupowo, np. w postaci całych rozdziałów książki tak jak ma to miejsce w nauce tradycyjnej, odstępy między kolejnymi powtórkami musiałyby być tak krótkie jak dla najtrudniejszej informacji w całej grupie.

Podsumowanie :
- kluczem do czasowo zoptymalizowanej nauki jest minimalizacja liczby powtórek potrzebnych do utrzymania wiedzy w pamięci
- metoda SuperMemo optymalizuje czasowo proces nauki poprzez szacowanie optymalnych odstępów, jakie powinny oddzielać kolejne powtórki
- wiedza opanowywana za pomocą SuperMemo powinna być rozbita na możliwie najmniejsze fragmenty zwane jednostkami
- stosując metodę SuperMemo nie wolno zapominać, że sukces w uczeniu się zależy w dużym stopniu od doboru materiału i sposobu jego rozbicia na jednostki informacji



Program SuperMemo CE można nabyć za 16 USD. Demo dostępne jest m.in. na PocketGear (Windows CE 2.x, Handheld PC, Pocket PC).

Więcej na temat SuperMemo można znaleźć na polskiej stronie internetowej poświęconej tej motodzie nauki.