Obok tych zagadnień pierwsza część tekstu dość szczegółowo zajmuje się problemem przystosowania wyglądu aplikacji dla użytkowników z upośledzeniem wzroku, wskazuje najważniejsze zasady tworzenia interfejsu aplikacji Palm OS, jak z jednej storny maksymalne podobieństwo do istniejącej już wersji dla Windows, z drugiej zaś maksymalne wykorzystanie charakterystycznych cech platformy docelowej, zwłaszcza jeżeli pozwolą one lepiej wywiązać się z nałożonych na program zadań.
Druga część artykułu zagłębia się w szczegóły projektowaia interfejsu użytkownika dla Palm OS, koncentrując się na typowych dla tej platformy metodach interakcji użytkownika z urządzeniem, ograniczeniach związanych z niewielkimi rozmiarami ekranu i dostępnością pomocy.
Szczegółowo omówiona jest funkcjonalność górnego menu i skrótów Graffiti, charakterystyczne elementy ekranu aplikacji, jak pola i kontrolki formularzy, ułatwienia dla osób niepelnosprawnych manualnie, wzrokowo czy słuchowo (choć, jak zauważają autorzy, ci ostatni użytkownicy raczej nie miewają problemów z obsługą programów dla Palm OS z te prostej przyczyny, że dźwięk nie jest w nich wykorzystywany jako istotny element interakcji z użytkownikiem). Ponieważ platforma ta nie jest szczególnie przystosowana do obsługi rozbudowanej pomocy, pracownicy IBM zwracają uwagę, iż aplikacje powinny być na tyle proste i przejrzyste, by użytkownik szybko i bez problemów mógł nauczyć się ich obsługi - wskazówka zresztą dość uniwersalna. W niektórych przypadkach nie da się jednak uniknąć konieczności załączenia pomocy np. do okienka dialogowego i artykuł wskazuje, jak efektywnie i wygodnie to uczynić.
