Czym w takim razie wyróżnia się on bazowego modelu? Oczywiście ekranem - zamiast przekątnej 4,7 cala jest 5,9 (rozdzielczość to nadal Full HD, co przy tym rozmiarze ekranu daje gęstość pikseli na poziomie 349 PPI). Dodano też gniazdko na karty micro SD i zwiększono również baterię - teraz ma pojemność 3300 mAh. HTC dodało też czytnik linii papilarnych, choć dosyć niefortunnie go umieszczono - z tyłu, tuż pod obiektywem aparatu. Jak można przeczytać w recenzji portalu The Verge, takie rozwiązanie w połączeniu z koniecznością przesuwania po nim palcem (zamiast po prostu przyłożenia jak w iPhone 5S) skutkuje częstym brudzeniem obiektywu. W dodatku palec musimy przesuwać dokładnie pionowo, co zwykle nie jest wygodne i naturalne gdy normalnie trzymamy telefon. Jakby tego było mało, wcześniej i tak musimy włączyć ekran przyciskiem.

 

 

Miło, że przynajmniej przeniesiono przycisk zasilania na bok telefonu (port podczerwieni natomiast pozostał na górze). Jeszcze wracając do czytnika linii papilarnych - HTC wpadło na fajny pomysł z nim związany. Otóż możemy zapisać odciski kilku naszych palców i ustawić urządzenie tak, by po zeskanowaniu każdego z nich uruchamiał się inny program. Idea bardzo fajna, niestety ze względu na wspomniane wcześniej wady czytnika, raczej niewiele osób z tego skorzysta (po prostu szybciej jednak jest odblokować telefon tradycyjnie niż próbować kilka razy zeskanować odcisk zanim w końcu ułożymy palec jak trzeba).

One Max działa pod kontrolą Androida 4.3 z nakładką Sense w wersji 5.5. Nie wiem skąd tak duży skok w numeracji, bo zmian jest niewiele i w większości są to raczej drobne poprawki i usprawnienia. Można np. wyłączyć w końcu Blinkfeeda bez zmiany launchera. Pojawiła się opcja tworzenia GIFów oraz nowe motywy dla funkcji Zoe. Przypomina mi to nieco sytuację z iOS, gdzie szóste wydanie moim zdaniem powinna nosić najwyżej numerek 5.5 pod względem ilości wprowadzonych zmian.

Telefon ma pojawić się w sprzedaży jeszcze w tym miesiącu. Niestety ceny nie podano.